Prekanceroze su promjene na koži i sluznicama kod kojih postoji potencijal razvijanja prave maligne neoplazije, pri čemu u histološkoj strukturi ovih lezija već postoje atipije nukleusa. 

Cornu cutaneum

Kožni rog se definiše kao adherentna keratotična proliferacija, čija je visina dva puta veća od prečnika baze roga.

Manifestuje se hiperkaratoitičnim, kupastim nodusom, bjeličaste ili žućkaste boje koji podsjeća na kožni rog. Najčešće se lokalizuje na licu, donjoj usni, nosnicama i ušima starijih osoba, kao keratotični izraštaj u vidu roga žućkastomrke boje, sa eritematoznom i nekad infiltrovanom bazom.

Diferencijalno dijagnostički treba misliti na spinaliom i keratoakantom. 

Dijagnoza uglavnom se postavlja na osnovu kliničkog nalaza uz PH analizu.

Hirurška ekscizija je metod izbora u liječenju ovih promjena.

Leukoplakia

Oboljenje se češće javlja kod muškaraca na oralnoj, analnoj i genitalnoj sluznici (mukozama i semimukozama).

Leukoplakija nastaje kao posljedica dejstva hroničnih faktora iritacije sluznice, posebno pušenja, karioznih zuba i loših proteza.

Javlja se u vidu bjeličastih, adherentnih, sjajnih, i jasno ograničenih plakova na sluznicama. Maligno alteriše u spinaliom u 4% slučajeva tokom 20 godina.

Diferencijalno dijagnostički treba misliti na, oralni lihen planus, mukozne plakove u II stadijumu sifilisa i kandidijazu.

Načini liječenja su: krioterapija, elektrodesikacija, citostatski kremovi, hirurška ekscizija.

Keratosis solaris (Keratosis actinica)

Iako se najčešće javlja kod starijih osoba, nastanak aktinične keratoze je u direktnoj vezi sa izlaganjem sunčevoj svjetlosti.

Keratosis solaris je lokalizovana na fotoeksponiranim regijama: čela, nosa, obraza, ušnih školjki, dorzuma šaka, spoljašnjih strana podlaktica.

Solarna keratoza se manifestuje kao adherentna bjelicasto-žućkasta skvama na eritematozno-mrkoj osnovi U oko 20% slučajeva solarna keratoza poslije više decenija uzrok je maligne alteracije u spinocelularni karcinom.

Diferencijalnodijagnostički treba misliti na seboroičnu keratozu.

Metode liječenja su: elektrodesikacija, krioterapija tečnim azotom, lokalna primjena 5% 5-fluorouracil krema.

Keratoacanthoma

Keratoakantom je tumorska promjena tipa pseudoepiteliomatozne hiperplazije porijekla spinoznih ćelija pilosebacealne jedinice.

Obično nastaje pod dejstvom ultravioletnog (UV) zračenja, dejstvom hemijskih kancerogena, kod imunosuprimiranih i genetski predisponiranih osoba.

Tri puta se češće javlja kod muškog pola u oko 60. godine života. Predilekciona mjesta su fotoeksponirane regije lica, dorzum šaka i podlaktice.

Keratoakantom je kupolasti tumor, promjera do dva centimetra, boje kože ili crvene boje, s keratotičnim čepom u centru. Obično spontano involuira, u periodu od dvije godine sa pojavom ožiljka. Keratoakantom koji traje duže od tri mjeseca mora se hirurški ekscidirati u cijelosti i histološki pregledati.

Diferencijalno dijagnostički treba misliti na spinocelularni karcinom.

Liječi se operativno.